Psalm 2

Dlaczego narody się buntują,

czemu ludy knują daremne zamysły?

Królowie ziemi powstają i władcy spiskują wraz z nimi

Przeciw Panu i przeciw Jego Pomazańcowi:

„Stargajmy Ich więzy i odrzućmy od siebie Ich pęta!”.

Śmieje się Ten, który mieszka w niebie,

Pan się z nich naigrywa, a wtedy mówi do nich w swoim gniewie

i w swej zapalczywości ich trwoży:

„Przecież Ja ustanowiłem sobie króla

na Syjonie, świętej górze mojej”.

Ogłoszę postanowienie Pana:

Powiedział do mnie:

„Tyś Synem moim, Ja Ciebie dziś zrodziłem.

Żądaj ode mnie, a dam Ci narody w dziedzictwo

i w posiadanie Twoje krańce ziemi.

Żelazną rózgą będziesz mi rządzić i jak naczynie garncarza ich pokruszysz”.

A teraz, królowie, zrozumcie, nauczcie się sędziowie ziemi!

Służcie Panu z bojaźnią i Jego nogi ze drżeniem całujcie,

bo zapłonie gniewem i poginiecie w drodze,

gdyż gniew Jego prędko wybucha.

Szczęśliwi wszyscy, co w Nim szukają ucieczki.