Psalm 137

Nad rzekami Babilonu –

tam myśmy siedzieli i płakali,

kiedyśmy wspominali Syjon.

Na topolach tamtej krainy

zawiesiliśmy nasze harfy.

Bo tam żądali od nas

pieśni ci, którzy nas uprowadzili,

pieśni radości ci, którzy nas uciskali:

„Zaśpiewajcie nam

jakąś z pieśni syjońskich!”

Jakże możemy śpiewać

pieśń Pańską w obcej krainie?

Jeruzalem, jeśli zapomnę o tobie,

niech uschnie moja prawica!

Niech język mi przyschnie do podniebienia,

jeśli nie będę pamiętał o tobie,

jeśli nie postawię Jeruzalem

ponad największą moją radość.

Przypomnij, Panie, synom Edomu

dzień Jeruzalem,

kiedy oni mówili: „Burzcie, burzcie –

aż do jej fundamentów!”

Córo Babilonu, niszczycielko,

szczęśliwy, kto ci odpłaci

za zło, jakie nam wyrządziłaś!

Szczęśliwy, kto schwyci i rozbije

o skałę twoje dzieci.

przyjmij moje błaganie w wierności swojej.