Psalm 147

przez | 11 czerwca, 2022

Psalm 147

[Alleluja].
Dobrze jest grać naszemu Bogu,

wdzięcznie jest nucić pieśń pochwalną.

Pan buduje Jeruzalem,

gromadzi rozproszonych z Izraela;

On leczy złamanych na duchu

i przewiązuje ich rany.

On liczbę gwiazd oznacza,

wszystkie je woła po imieniu.

Pan nasz jest wielki i zasobny w siły,

mądrość Jego jest niewypowiedziana.

Pan dźwiga pokornych,

a poniża występnych aż do ziemi;

sprawia, że góry wypuszczają trawę

[i zioła, by ludziom służyły];

On daje pokarm bydłu,

pisklętom kruka to, o co wołają.

Nie kocha się w sile rumaka;

nie ma też upodobania w goleniach męża.

Podobają się Panu ci, którzy się Go boją,

którzy wyczekują Jego łaski.

Chwal, Jerozolimo, Pana,

chwal Boga twego, Syjonie!

Umacnia bowiem zawory bram twoich

i błogosławi synom twoim w tobie.

Zapewnia pokój twoim granicom,

nasyca ciebie najlepszą pszenicą.

Na ziemię zsyła swoje orędzie,

mknie chyżo Jego słowo.

On daje śnieg niby wełnę,

a szron jak popiół rozsiewa.

Ciska swój grad jak okruchy chleba;

od Jego mrozu ścinają się wody.

Posyła słowo swoje i każe im tajać;

każe wiać swemu wiatrowi, a spływają wody.

Obwieścił swoje słowa Jakubowi,

Izraelowi ustawy i wyroki.

Żadnemu narodowi tak nie uczynił:

o swoich wyrokach ich nie pouczył.

Alleluja.